Pawn Shop

Zenzile,2 sene aradan sonra cikardigi Pawn Shop LPsiyle, muzikal arayisindaki yonelim kaygilarini Living In Monochrome ile basladiklari yonde daha kararli ve genis bir sekilde yurumeye devam etmeye karar vererek cozmusler.
Jamika'nin spoken wordu ardina dosenen iki dubrockla-artik bu tanimi kullanmaktan cekinmeyecegim- aciliyor album.Gene skankler var, dub terbiyesinden de kaybetmeyip studyoda oynamislar kayitlariylada.Ama unutmamak gerekir ki her Fransiz canli dub grubu, hele ki rockin klasik uclusu gitar-bass-davula sahipse birgun post-rock sinirlarinda gezinecektir.Zenzile'in zamanida gelmis ve geziyorlar, ama daha tamamen kaptirmamislar kendilerini gerci onceki albumde 'tamam Ez3kiel oldular' demistim ama bu albumde kokleriyle ve popla karistirmayi uygun gormusler muziklerini, dedigim gibi ilerledikleri yolu genisletmisler iste.
Muzikal butunluk yok albumde.Kafa karisikligi mi soz konusu yoksa ozellikle mi boyle yapmayi tercih etmisler kendilerine sormak gerek.Bol skankli The Doors'a selam cakan bir rock-esque ardindan sade bi beat ustune spoken word ve pesine Two Lone Swordsmen'in
From The Double Gone Chapel donemini hatirlatan bir sound (Fire Eater) ile karsilasiyorsunuz albumde, bir sarki bana DAAU'yu bile hatirlatti(White Spirit).
Hala emin degilim bu album hakaten iyi mi degil mi diye, hani yapan Zenzile olmasa fena album degil diip gececegim ama 3 kere dinledim gene de karar veremedim.Tamam son islerine gore daha rahat dinlenebilir, bass gene cok guclu, sarkilar yogun ve hafif popumsu ama yine de...Sakin kafayla dinlemek lazim.